Kali i Protestës

botuar te DITA, 12 Dhjetor 2015


Protestuesit e 21 Janarit u quajtën kokëpalarë, këta të 8 dhjetorit na dolën barbarë. Në pamje të parë, gjëja që i bashkon të dy protestat është që Ilir Meta është akoma në pushtet. Për mua, të dy protestat kanë më shumë se aq të përbashkëta – praktikisht më duken e njëjta gjë. E vetmja gjë që ndryshon është bilanci i të vdekurve.

Rikthim tek 21 janari

21 Janari ishte një përpjekje për të detyruar qeverinë e asaj kohe të tërhiqej, dhe përveç militantëve të kurdondodhur morën pjesë edhe njerëz që depresioni ekonomik u kishte depërtuar në kockë. Më 8 dhjetor, në shesh ishin të dyja kategoritë. Ai që thirri protestën e 8 dhjetorit është një kryetar partie, i kauzuar për vrasje e korrupsion. Ai që thirri protestën e 21 janarit ishte një tjetër kryetar partie, i akuzuar mediatikisht për metoda korruptive të administrimit të qytetit, i quajtur edhe Zoti 10 përqindësh. Në të dy rastet, liderët përkatës janë akuzuar për autoritarizëm, dhe kanë dhunuar kushtetutën me forcën e votave. Në të dy rastet, janë 2 administratorë që e administrojnë pushtetin me një kastë oligarkësh. Nëse dikush do të ngulë këmbë që njëri qenka vrasës e tjetri thjesht hajdut, kjo diferencë për moralin politik nuk bën shumë dallim: të dy nuk duhej të ishin në pushtet e aq më tepër të kishin të drejtë morale për të thirrur popullin në protestë.
Mediat që glorifikuan 21 janarin nxituan për të konsideruar barbarë këta të 8 dhjetorit, meqë thyen ca xhama e urinuan në bulevard. Pala tjetër, bëri të kundërtën. Ngriti në qiell këta të sotmit, ndërsa pati përbuzur ata të vjetrit. E pra, më 21 janar u dogjën dhe makina. Përpjekja për të etiketuar, kokëpalarë apo barbarë, ata që protestojnë është metoda më e thjeshtë për të deligjitimuar protestën. Por, protestat janë protesta. Dhe unë i dua protestuesit. E dua edhe dhunën e tyre. Njerëz të varfër, të papunë, të frustruar e pa të ardhme, mund të thyejnë dhe xhama, dhe kjo është shumë pak për dëmin që kjo qeveri apo ajo tjetra e 21 janarit u ka bërë. Protestat nuk janë me lule. Ato janë plot mllef ndaj padrejtësve, dhe unë i dua njësoj, si ata të 21 janarit dhe këta të 8 dhjetorit.

Mbrapsht tek 8 dhjetori

Protesta e djeshme, po të kishte sukses, do kishte sjellë në pushtet Lul Bashën, të akuzuarin si vrasës. Protesta e 21 janarit, po të kish patur sukses do kishte sjellë në pushtet Edi Ramën, të cilin, e kemi në majë dhe askush nuk e do në pushtet, as të vetët. Këta të dy, dhe ata dy të tjerët që rrinë në hije, janë njerëz të cilët shalojnë kalin e dhimbjes popullore për të marrë pushtetin. Mediat partnere të pushtetit kalërojnë me ta, në kurriz të popullit. Populli i protestës nuk do të arrijë kurrë të ndryshojë diçka, sepse është i vetëm dhe i shaluar.
Pamundësia për të prodhuar ndryshim politik nga brenda establishmentit është tashmë e provuar. Liderët në fjalë, ata që shalojnë popullin ka kohë që kanë shaluar dhe gomarin e politikës dhe asnjë parti e re, individ apo inisiativë nuk mundet të gjallojë pa lejen e tyre e jashtë interesave të tyre.

Dashuria për protesta, thyerjet e djegiet

Protetat kanë shymë fytyra njerëzore, kanë të varfër, kanë të dhumshëm, kanë budallenj, kanë nga ata që jetojnë në gjendjen e kalit që pret të shalohet, kanë nga ata që nuk dinë ku ta zbrazin mllefin, kanë të vuajtur, kanë skile, kanë idealistë, kanë dritëshkurtër, kanë militantë, kanë studentë, kanë katranjosë, kanë nga ata që s’kanë asgjë më për të humbur… (veç prangave, tingëllon melodia në vesh).
E vetmja shpresë është që protestat të mund të gjenerojnë fytyra të reja nga brenda tyre, aktorë të cilët të mund të marrin zemër e ta nisin ndryshimin nga poshtë. Për fat të keq asnjë djalë a vajzë inteligjent, me mastera jashtë shtetit e me ideale franceze nuk do të ketë shans të bëhet faktor politik, përveçse duke u pervertuar përmes shalëve të kalorësve në fjalë. Askush nuk mund të sjellë ndryshim në këtë vend nëse nuk ka kaluar përmes ekzilit politik si Grillo apo burgjeve politike si Albini. Në kushtet ku jemi, liderët e rinj mund të vijnë vetëm nga poshtë, e vetëm përmes turbullirash sociale. Ndaj i dua protestat, edhe pse shanset që të lindin liderë të rinj janë të vogla e të padukshme akoma. Por, nga njëra protestë tek tjetra, diçka mund të dalë. Sa më e frikshme gjeratorja, sa më i tmerrshëm syri i ciklonit, aq më shumë shpresë ka. Ndaj, mos u besoni atyre që propagandojnë protesta paqësore. 21 Janari është flamuri ynë.