Çfarë të bëjmë me 30 qershor?

botuar te Gazeta Dita, 30 qershor 2019

Vërej shumë njerëz që janë shqetësuar për 30 qershorin, çfarë të bëjmë?
Unë besoj që ka alternativa.
Më e thjeshta është që të shkojmë në plazh, të shohim detin dhe për një ditë të vetme të bëjmë sikur nuk jetojmë në Shqipëri. Them me pamje nga deti, dhe jo nga bregdeti, sepse bregdeti ka kohë që nuk është më i yni, ngastra-ngastra atë e kanë marrë bejlerët e rinj. Plazhi është një zgjidhje e mirë, por, për fat të keq, është luks i gjithnjë i më pak njerëzve. Kam takuar shqiptarë që jo vetëm nuk kanë mundësi ekonomike të përballojnë kostot e plazhit, por as që të bëjnë një ditë pushim në jetën e tyre. Po u sëmurën një ditë fëmijët e tyre nuk do kenë të hanë. Kam frikë se shumë prej tyre do mbeten në shtëpi dhe do hanë televizor toksik (dhe falas, si gjithë helmet në këtë vend) me 30 qershor.

Nëse plazhi nuk është një opsion i mirë për ju, me 30 qershor do ju kisha këshilluar serialin “Narcos”. Aty do të shihni sesi funksionarët amerikanët mbështesin e promovojnë trafikantët e drogës në vendet e botës së tretë (dhe të mendosh që është prodhim i Netflix – kompani amerikane). Sepse, Amerika, sipas “Narcos”, mund të mbështesë dhe narkoshtetet. Sigurisht, në film është dhe një individ i vetëm që lufton kundër së keqes. Por, në Shqipëri ne nuk e kemi parë akoma këtë amerikan, burrë. Pra shihni Narcos, dhe zëre se keni parë Shqipërinë. Edhe pse Netflix, me pagesën 10dollarëshe në muaj është gjithashtu një luks për shumicën dërrmuese të familjeve shqiptare.

Kam frikë se shumica në vend të Narcos, do përfundojë duke parë televizorin toksik të rilindjes. Ju kujtohet ai burri që thoshte në opozitë “të fala Sandrit”? Tashmë ai është bërë vetë Sandri. Sandri i Ri. Mega-Sandri. Sandër-Jong-Uni që i ka kthyer të tëra TV-të e këtij vendit në TV si të Sandrit.
Frika është se këtë 30 qershor shumë prej nesh, pa plazh e pa Narcos, do jenë të detyruar të shohin Shqipërinë, jo të vërtetën, por Shqipërinë televizive. Në këtë rast, është shumë e rëndësishme që të paktën, të shmangni ivatiçot. Ivatiçot, janë hordhia mamluke e ekraneve shqiptare, vemjet pa integritet dhe madje dhe pa fantazi, azapët televizivë që dalin në mbrojtje të së ligës universale.

Ju kujtohet Lirak Bejko? Ndoshta dhe jo, sepse ju jeni një popull që harron shumë, pasojat anësore kur të ushqejnë me ivatiço përditë në tv.
Mua më kujtohet Liraku. I vetmi akt sublim që kemi parë në vendin e Sandër-Jong-Unit dhe ivatiçëve në këto 30 vjet.
Kur ai dogji veten, unë kam menduar që ky vend e meriton të digjet. Të digjet, për të ndërtuar diçka të re. Pata menduar që ne po krijonim heronjtë tanë të rinj. Por, heronjtë tanë rezultojnë të jenë babloku, habilajt, dakot, gjiknurët (smiley face), arbenkeshët dhe imerlalët.
Ju mund ta kishit djegur këtë vend me 30 qershor. Po nuk e digjni dot, sepse liderët kanë frikë se mos nuk marrin dot më viza për në Amerikë.

Ju dhe mund të votoni me 30 qershor.
Sikur mos mjaftonte armata e ivatiçove, sikur të mos mjaftonte përdhosja e konceptit të rilindjes, por, 30 qershorin propaganda po tenton ta kthejë në akt antifashist, duke përdhosur edhe një term tjetër të shqipes. Unë nuk besoj se ka ofendim më të madh për inteligjencën, edhe atë mesatare të një shqiptari, por kush po pyet? Qindra ivatiçot e këtij vendi, pasi mbushën për javë me rradhë karriket e fushatës qesharake, mashtruese e të pafytyrë të Veliajt, mbushën dhe tv-të për të na treguar që duan të votojnë, se medemek vota e tyre qenka e shenjtë, dhe se e kanë për krenari të votojnë me 30 qershor listat e kriminelëve, të kërkuarve nga Interpoli dhe tutorëve të prostitutave që Rama ka kandiduar për kryetarë bashkie. Ivatiçët, shpikën dhe argumentin që le të shkojmë të votojmë “kundër”. Të votojmë “kundër”... në listat me 1 kandidat të vetëm! Sepse gjithçka që duan është të legjitimojnë këto zgjedhje. Të legjitimojnë Bablokun, dakot, gjiknurët, arbenkeshët, lalët, kriminelët që drejtojnë e financojnë këtë vend.

Pra, një alternativë me 30 qershor është dhe të votosh. E di, do të shkojnë për të votuar dhe ivatiçët. Janë të detyruar të shkojnë për të votuar dhe punonjësit e administratës, me dhunë, nga frika. Do shkojnë për të votuar dhe ata që mbajnë bluza me Che Guevarën; po po, do shkojnë, dhe do votojnë tutorët e prostituave të Italisë, të shndërruar në kandidatë rilindas. Do shkojnë dhe pensionistët e veteranët, që e kanë kuptuar këtë si një luftë klasash, vetëm se klasa për të cilën po rrshtohen ëshë ajo e bejlerëve të rinj. Do të shkojë kushdo që është aq i zgjuar sa të kuptojë që në këtë vend mbijetohet vetëm duke ngjitur gjuhën pas gjërave me lesh të atij që ka pushtet në dorë. Do shkosh për të votuar dhe ti. Shqipëria është një anije jo më me vrima, por me gropa. Këtë ta vërtetojnë ata dhjetëra mijëra që rilindja dhe malavita që e ushqen atë, ivatiçot dhe Sandër-Jong-Uni, i detyruan të migrojnë në Gjermani. Shqipëria është tashmë një anije që po mbytet dhe 30 qershori është vrima e fundit në trupin e saj. Kështu që shko voto, ta zgjerosh nga pak dhe ti atë vrimë. Shko voto, anijen që po mbytet. Ti e meriton të mbytesh bashkë me të!
Shqiptarët e Gjermanisë ta bëjnë me dorë. Auf Wiedersehen.