Rama, idioti dhe turqizmat e mia (nëntor 2013)

botuar në revistën KLAN, 13 Nëntor 2013

Ka një lloj lirie në ajër për të folur, për të kontestuar, për t’u grindur e për t’u ankuar. Jo se nuk ndodhnin para 23 qershorit. Por, atëherë ishin më shumë grindjet e atyre që flasin për forcë zakoni, të bindur që nuk ua varte njeri. Kjo ndjesi lirie është pak konfuze, por edhe kur është “grindavecllëk”, për mua është prapë gjë e mirë. Shoqëria civile dhe media duhet të gjejë vendin e vet. Fjala e tyre, duhet të krijojë impaktin e vet. Por, tamam kur unë ndjej lirinë për të shkruar, kontestuar, grindur e ankuar, marr vesh se jam idiot.


Çfarë mund të jetë kryeministri i një vendi idiotësh?

Me çdo parametër bashkëkohor ta masim, nuk besoj se një Kryeministër mund t’i lejojë vetes të quajë idiotë ata që.... prit, ata që nuk kritikojnë atë! Ai quan publikisht idiotë ata që sulmojnë një Kryeministër tjetër! Të një vendi tjetër! Kjo gjë po ndodh shumë shpejt. Mund të ndodhte kur qeveria të ishte lodhur e tendosur nga përplasjet me kritikët, ose kur Kryeministrit t’i binin kritika shumë më të rënda. Më e keqja është që njoh gazetarë (pro-tij) që vërtet ndajnë të njëjtin mendim me të. Që ka plot (kolegë) që po tregohen idiotë, të paktën në lidhje me “Turqinë”. Gazetarët tanë, kanë nisur të logjikojnë nga pozitat e hallexhiut.


Gazetarët-hallexhinj

Qarkullon një fjalë se Erdogani do na japë nja 2 miliardë, që do zgjidhin krizën e rëndë ekonomike. Le të themi që është ashtu. Shumë gazetarë e kanë kuptuar këtë hall të kombit e të qeverisë, dhe e kanë bërë hallin e tyre. Nuk e di a është qëndrim i drejtë. Gazetaria ka tjetër mision, dhe jo të zgjidhë se ku do merren paratë e kush do e mbushë gropën. Gazetaria, ka për detyrë të bëjë atë që është e drejtë. Është i njëjti Erdogan që shtypi me dhunë protestat në Gezi Park jo shumë kohë më parë. Por, gazetarët që deri para do kohësh u eksituan me Gezi-parkun, tani dalin për të mbrojtur “byrazerin”. Papritmas, për të njëjtët njerëz, Erdogani-diktator na u bë Erdogani-byrazer. Dhe para këtij byrazeri nuk vlejmë ne të tjerët, idiotët.


Byrazerët dhe katilët

Kam një neveri të lehtë për fjalën byrazer. Më duket një gjetje cingërisëse që të përdoret aq më tepër për të “coin”-ur një marrëdhënie të tërë politike. Është tepër e vjetër, tepër otomane, tepër prej njerëzish që i ka zënë dashuria për shokun e pijes, dhe tepër “me të futme”. Por, unë besoj se lëvizja diplomatike e qeverisë së re drejt Turqisë është një veprim i zgjuar e i guximshëm, që tejkalon apatinë deri në anti-kombëtarizëm të qeverive më parë në lidhje me vendet e rajonit. Do doja t’i shtrëngoja dorën me sinqeritet atij që e ka menduar i pari, dhe atij që ka guxuar ta bëjë këtë lëvizje.
Por, Erdogani, është po ai person që shkel të drejtat e njeriut, është po ai autokrat që stërbythi të rinjtë protestues në sheshin Taksim. Sigurisht, nuk jemi në pozitën t’i tregojmë Erdoganit se ç’duhet të bëjë në vendin e vet, edhe pse ai vetë e sheh të arsyeshme të merret në një takim qeveritar 1 orë rresht me një xhami në Prishtinë, siç shkruan në artikullin e vet të guximshëm e të mrekullueshëm Alma Lama (një idiote, sipas parametrave të Kryeministrit tim). Kjo vlen për politikën, ajo bën lojën e vet. Por jo për gazetarinë. Mua nuk më vjen keq ta shoh Turqinë si vëllai i madh, e as të na shohë si vëllai i vogël. Por, jo rrallë i vogli heq abuzime të mëdha nga i madhi, po për hir të “byrazerllëkut”. Atëherë çfarë fituam? Fituam 3 prostituta, thotë një barcaletë e vjetër.


Barcaleta me pullë të kuqe

Flirtimi me Erdoganin për nevoja jetike të qeverisjes e të ekonomisë mund të jetë një zgjidhje e mirë për të mbushur gropat, por dhe për balanca ndaj fqinjëve grabitqarë. Politika mund të jetë ajo femra e përdalë, por - dhe këtë z.Rama duhet ta kuptojë - gazetaria ka detyrë tjetër.Të kundërtën e politikës. Gazetaria ka për mision të MOS prostituojë. Është një barcaletë e vjetër, ajo e babait që i shpjegon të birit ndryshimin mes teorisë dhe praktikës. Pasi pyet dhe zbulon që mamaja, gjyshja e bija, do të shkonin me dikë për 10 mijë euro, ai i thotë të birit: “Teorikisht duhet të kishim 30 mijë euro në shtëpi. Po praktikisht kemi 3 prostituta”. Ju mund të mendoni që gjuha ime po bëhet e ashpër, por, nuk e thoni dot. Sepse, kryeministri e ka më të ashpër, ai quan idiotë, ata që (ai mendon, besoj) nuk duan të kuptojnë strategjinë e tij të jashtme. Në fakt ne e kuptojmë, por puna jonë është kërkimi i së vërtetës dhe të drejtës, dhe jo flirtimi. Ai i takon politikës, dhe shpesh ka rrezik të kthehet në një prostituim.


Ç’mendim ka Ministri i Jashtëm për genocidin armen?

Shtysë për këtë shkrim, më shumë se etiketimi “idiotë”, ishte një lajmth i vogël që përcillej nga agjensia azere e lajmeve në anglisht, Azertac. Ministri ynë i jashtëm z. Bushati, i ka kërkuar Armenisë të njohë integritetin territorial të Azerbajxhanit, duke i bërë thirrje dhe që të tërheqë trupat dhe duke kërkuar një zgjidhje paqësore në bazë të ligjit ndërkombëtar për konfliktin mbi rajonin “Nagorno-Karabakh”. Sipas Ministrit, Shqipëria është shumë e interesuar për Kaukazin Jugor për shkak të rëndësisë strategjike të këtij rajoni. Sipas tij, rajoni luan një rol të rëndësishëm për plotësimin e nevoja të Evropës për energji duke iu referuar projektit të TAP-it.
Gjëja e parë që më habiti, është që dikush nga Azerbajxhani, me të cilin vetëm një grusht shqiptarë i ka lidhur jeta, biznesi e paraja, është munduar të vijë e t’i marrë intervistë Ministrit shqiptar. Edhe Kina ka interesa gjithandej, por nuk e kam dëgjuar të bëjë thirrje. Dhe, mbi të gjitha, nuk e dija që Shqipëria paska “një qëndrim” për konfliktin azero-armen. Në këtë rast, do doja të pyesja Ministrin, se çfarë grupesh pune ia kanë paraqitur raportet e atij konflikti? Do doja ta pyesja ministrin se çfarë qëndrimi ka qeveria shqiptare për genocidin armen, ku turqit shfarosën dhjetëra mijë të pafajshëm jo më larg se nja 100 e ca vjet më parë?
Apo, byrazerit ia falim genocidet? Deri ku mund të shkojmë për hatër të byrazerit? Si komb që ka vuajtur padrejtësitë ndërkombëtare, a kemi fytyrë ne të sulemi në tym për t’u bërë palë në çështje të panjohura ku luhen fate kombesh e njerëzish? A duhet të ketë politika jonë e jashtme ndonjë fije pavarësie? Madje, pa e vrarë mendjen, mos po bëhemi palë në një kauzë që nuk na përket, të koklavitur, dhe kushedi të padrejtë, ku të dyja palët e akuzojnë njëra-tjetrën për spastrim etnik? A e di Ministri që deklaratën e OKB-së (që i referohet) e kanë kundërvotuar SHBA, Rusia dhe Franca?
Ka shumë mundësi, që përgjigja e vetme që do marr është, që jam idiot. Vetëm një idiot do arrinte në konkluzionin që ne po i bëjmë një favor Turqisë, e angazhuar fort në atë kauzë.

17 fjalë për 500 vjet

Unë e dua Stambollin, edhe pse jo aq sa e donte (këtu ka nevojë për një nënqeshje) Erdogani Prizrenin. Kam përdorur 17 turqizma në këtë artikull. Dikujt mund t’i hipë t’i numërojë vetë, e t’i dalë numër tjetër. Ne, edhe gradën e “turqizmës” brenda nesh e perceptojmë në mënyra relative e subjektive. 500 vjet pushtim – këtë çdo kryeministër i këtij vendi duhet ta ngulë mirë në kokë, ai ishte pushtim – lënë diçka pas. Ama, jo dinjitetin. Për mua, edhe kombet kanë një dinjitet. Por, unë jam një idiot, para syve të Kryeministrit tim.