REQUIEM PËR 1 QERSHORIN

http://www.shekulli.com.al/2010/06/05/requiem-per-1-qershorin.html

Requiem for a dream
Sa herë vjen 1 Qershori, batuta më e përdorur është: “Kam festë”. Sa më i madh të jesh në moshë, aq më shumë qeshin njerëzia me këtë batutë.
Në të vërtetë nuk është batutë. Është e vërtetë. 1 Qershori është festa që ne, u kemi ngritur fëmijëve. Fëmijët vetë nuk kanë nevojë të caktojnë data për t’u ndjerë mirë. Ata, kërkojnë të ndjehen mirë tërë vitin. Por, në pamundësi për ti bërë të ndjehen të sigurt, të dashur, të përkëdhelur e të mbrojtur gjatë vitit, kemi caktuar një ditë feste. NJË! Sa për ti hequr qafe, njësoj siç bëjmë me festat e tjera, me atë të gruas, me atë të vitit të ri, me atë mësuesve...

Lacrimosa
Çdo mëngjes, 2 fëmijë të vegjël, Nazifi dhe Marinela, 8 dhe 11 vjeç, ngjiten 40 minuta në këmbë përgjatë malit të Jalit për të mbërritur në shkollën e tyre në Vuno.
Shkolla ka 4 nxënës, një në klasë të dytë, Nazifin, tre në klasë të 5-të, Marinelën dhe dy shoqet e saj.
Vitin që vjen, shkolla do të përgjysmohet, një nga vajzat do të shkojë në Tiranë, tjetra ka dëshirë të ikë dhe ajo.
Në shkollën 8-vjeçare të fshatit Vuno do të mbeten 2 nxënës, Nazifi dhe Marinela, pra do të mbetet një klasë e 3-të dhe një e 6-të.

E vetmja gjë që sistemi ynë u ka dhënë me bollëk Nazifit e Marinelës është lënda e Fiskulturës, 40 minuta ngjitje e po aq zbritje.
U ka dhënë dhe një mësuese.
Po nuk u ka dhënë shokë klase.

Shkolla, me aq sa e kam kuptuar unë nuk është vetëm vendi ku mësohet aritmetikë, se aritmetika mësohet edhe në dyqan duke mbledhur e zbritur kusuret e lekëve, as vendi ku mësohet gjuha shqipe, sepse gjuha janë programet televizive me sms. Shkolla do duhej të ishte një vend ku shkohet edhe kur nuk ke mësuar, sepse është një vend ku ti rritesh bashkë me fëmijët e tjerë, ku shkon dhe për të luajtur me top, shkon edhe për të dëgjuar çfarë thonë të tjerët në mësim, shkon dhe për të kopjuar.
Sepse shkolla është një vend ku ti të ndjehesh se i përket, i përket një grupmoshe, i përket një bashkësie që po të rrit e po kujdeset për ty.

Por, Nazifi nuk ka shokë banke, as shokë klase, madje as nuk kopjon dot në provime. Ai nuk luan me top në pushim, nuk ka një skuadër tjetër me të cilën të hahen, nuk ngacmon dot gocat e klasës, se s’ka klasë, as gocat e shkollës se e vetmja vajzë në shkollë është e motra.
Ai po mëson shkrim e këndim, por Nazifi nuk e di se çfarë është një shkollë prej vërteti.
Shkolla më e afërt prej vërteti është në Himarë, 20 minuta me makinë nga Jali.

Lacrimarum
Nazifi e ka një shok, të cilin ditë për ditë vjen dhe e merr në Dhërmi autobusi i shkollës dhe e çon në shkollën greke në Himarë. Shoku i Nazifit nuk di asnjë fjalë greqisht, nuk është grek, por ama ka një shkollë prej vërteti, ku shkon me autobus dhe jo në këmbë, dhe ku ka plot shokë me të cilët luan me top. E ç’rëndësi ka që atë e quajnë “shkolla greke”? Është shkollë... prej vërteti!

E pyeta Nazifin se çfarë do të bëhet kur të rritet. “Kamarier, që të rri në hije”.
Më kujtoi një fëmijë tjetër, 10 vjeç, që kur e pata pyetur se çfarë donte të bëhej, m’u përgjigj “President... ose Deputet”.
Ëndrrat e fëmijëve tanë janë reduktuar në gjëra utilitare. Ata duan të bëhen diçka që u duket shpëtimi nga hallet. Kamerier – që të rri në hije. Deputet – që të kem lekë shumë.
Sepse, ata janë pasqyra e asaj që shohin te ne.

Offertorium
Meqë jemi te pasqyra: 1 Qershorin, disa shkolla të Tiranës e festuan në një Birrari.
Ajo është birraria ime e preferuar ku shkoj fundjavave. Ka dhe një pishinë, ka dhe pak bar jeshil. Birra, më e mira në Tiranë.
Por, dikush, kishte menduar që fëmijët të gëzojnë për 1 Qershor aty ku të rriturit gëzojnë çdo ditë tjetër duke pirë birra.
Durrësi është vetëm gjysëm ore larg, për ti çuar fëmijët në plazh prej vërteti e jo në pishinën e birrarisë. Liqeni, është 15 minuta larg, për ti çuar në bar të mbjellë mbi dhe, e jo mbi beton. Por, ne i çojmë në birrari.
Sepse, më shumë se 1 Qershori për fëmijët, ky është një 1 Qershor për ne, për mësuesit e prindërit. Dhe, bota jonë fillon e mbaron te birrari.

Lux aeterna
Një miku im ka blerë një CD-Rom ku i tregon fëmijës së vet të tëra kafshët, meqë ai është fëmijë i asfaltit. Përderisa fëmijëve nuk u japim 1 Qershor prej vërteti, le tu japim dhe kafshë jo prej vërteti, në kompjuter.

Po të kisha mundësi, do i kisha dhuruar Nazifit një CD-rom ku të kishte ca shokë virtualë. Fantastic 4.
Veçse Nazifi nuk ka lap-top. Por, dhe po të kishte...

Për 1 Qershor, Nazifi, si përditë e ngjiti dhe e zbriti vetë malin në këmbë duke mbajtur në kurriz çantën 5 kilëshe të librave. Totali: 35 kile.
Dhe unë, dashkam ti shtoj dhe 3 kile laptop të tjera në kurriz??!
Ah, këto idetë tona të 1 Qershorit!