PANGO DHE REVOLUCIONI SEKSUAL

Botuar te Shekulli, 4 Korrik 2010


Çështja Pango është një çështje seksi, jo vetëm për majanë që shkaktoi ngjarjen, por dhe në ndjeshmërinë publike. Na ka prekur te seksi.
Le të fusim pra dorën në thesin e madh me mbrojtës e kundërshtarë të Pangos e të shohim çdo na nxjerrë. A thua do na e zërë dora të vetmen gjë që s’duhet ta kapim në thes?

Vërej 4 grupe njerëzish që e mbrojnë Pangon.
1. Kategoria e atyre që e mbrojnë si person, që e njohin, e kanë mik, bashkëpunëtor, simpati ose thjesht identifikohen me të.
2. Ata që mbrojnë çdo gjë të PD-së. Edhe bombën atomike po ta kish lëshuar PD-ja, do gjenin argumente pse bombën e provokoi Edi Rama.
3. Ata që duke mbrojtur “privatësinë” e Pangos në fakt mbrojnë zullumet që bëjnë vetë në zyrat e tyre ose jo, seksuale ose jo.
4. Ata që kanë inat Top channel dhe/ose Edi Ramën (ka njerëz që bëjnë shumë gjëra për inat të Edi Ramës, qoftë edhe të urrejnë kombëtaren franceze meqë zoti Rama ka jetuar në Paris)

Dalloj 5 kategori që e sulmojnë Pangon.
1. Ata që e kanë inat se ishte Ministër i PD. Ata që do sulmonin edhe vetë Dalai Lamën po të bënte gafë të vishej me blu.
2. Ata që do donin të bënin atë që bëri Pango po nuk kanë as pushtetin e as guximin ta bëjnë.
3. Ata që po të panë poshtë, të vunë shqelmin.
4. Ata që kur janë në opozitë janë parimorë, por në pushtet do të jenë Pangot e rinj.
5. Ata që kanë frikë se mos grave të tyre u ndodh e njëjta gjë në zyrat e këtij shteti që të kap me zor.

Ajo që mungon mes këtyre 2 grupimeve është ajo gjëja që s’do na e kapë dora kurrë në thes, sepse në thesin tonë plot urrejtje ajo gjëja nuk gjendet.
Sensus communis!

SENSUS COMMUNIS OSE COMMON SENSE
SENSUS COMMUNIS na vjen nga Aristoteli: Principet dhe gjykimet që vijnë prej tyre, e që gjenden në të tëra mendjet njerëzore.
Kanti e mori më tej dhe e përkufizoi si diçka që, kur ne gjykojmë, merr për bazë dhe mendimet e tërë njerëzve të tjerë. E thënë trashë, si një emërues i përbashkët i tërë gjykimeve njerëzore.

Duhet të ketë në jetën tonë disa gjëra mbi të cilat ne shqiptarët të biem dakort. Diçka që të gjithë e marrim si të mirqenë njëkohësisht. Një SENSUS COMMUNIS. Mes të zezës e zë bardhës ka një fashë gri. Sa më e gjërë kjo fasha gri, aq më tolerante është shoqëria. Sa më e hollë fasha gri, aq më konfliktuale e pa pika të përbashkët jeta jonë shoqërore.

Vërej që në çështjen Pango, si në shumë aspekte të shoqërisë sonë SENSUS COMMUNIS mungon. Dhe ky, do të jetë problemi ynë i përjetshëm. Kjo do të jetë arsyeja pse një shtet qytetar që grekët e vjetër të Aristotelit e kishin, ne s’do ta kemi dot.

POSHTË SENSUS COMMUNIS
Mungesën e SENSUS COMMUNIS mund ta gjejmë kudo.

Te njeriu që me moskokëçarje futet kundravajtje duke bllokuar kalimin e gjithë të tjerëve.
Tek ai që lag me zorrë rrugën para dyqanit ndërsa kati i 5-të thahet për ujë.
Te kompromisi i munguar politik.

E vetmja gjë ku ne kemi common sense, është e keqja.
Unë e shoh që komshiu po ndërton pa leje. Por nuk e denoncoj, se ai e di që unë vjedh korrent dhe mund të më padisë. Pra, ka një SENSUS COMMUNIS këtu. E di që ti nuk flet për mua, se dhe unë do bëj sikur s’di gjë për ty.
Heshtja e opozitës pas Gërdecit, është një common sense i politikës.
- Ç’do Gërdeci këtu?
- Kot, sa për t’ju thënë që unë nuk e harroj Gërdecin!

Por, a mund të ketë një SENSUS COMMUNIS debati mbi çështjen Pango?

Nqs gratë tona janë të pasigurta nëpër dikastere sepse për të mbajtur vendin e punës duhet “t’ia japin” një zyrtari, a duhet të vendosim një standart, një “common sense” të asaj që të gjithë bashkë, pa përjashtim, do ta quajmë të moralshme apo jo, pavarësisht se zyrtari mund të fshihet pas arnave të ligjit?

PANGOS COMMUNIS
Hapësirë ka, po askush nuk do. Në jetën tonë SENSUS COMMUNIS është si lepra.

Dëgjoj të flasin tërë zell për privatësi pikërisht njerëzit e marrosur pas Big Brother, i cili është emisioni që bazohet mu mbi thyerjen e privatësisë së një grupi individësh.

Në çështjen Pango, janë 2-3 gjëra që do duhej të merreshin të mirëqena nga të gjithë.

Një figurë publike (jo Çiljeta, por një funksionar i shtetit) nuk mund të ketë privatësi. Ai është një i zgjedhur që na përfaqëson. Figura e tij do shqyrtuar non stop me të tëra mjetet mediatike për të parë a i përmbush parametrat për të drejtuar shtetin. Nëse një ministër rreh gruan, ose luan kumar, ne duhet ta dimë. Edhe po të duhet të futemi nën tavolinën e bukës a nën krevatin e tij.

Pavarësisht nga vrimat e arnat që ka ligji i shkruar, gjykimi jonë moral shoqëror duhet ta pranojë që njeriu ka të drejtë të xhirojë veten e vet kur e dhunojnë.

Një njeri që është në vëmendjen morale të shoqërisë (psh, Zoti Mediu apo zoti Pango) nuk mund të kandidojë apo të zgjidhet në poste të larta, pa u bërë realisht një gjyq.

Kaq. Këto do duhej të ishin sensus communis në një shoqëri të shëndetshme. Mbi të tjerat mund të debatohet.

Argumenti që Pango e hëngri kot, se ashtu funksionon krejt shteti s’më duket bindës. Pango e hëngri plot, të tjerët s’po e hanë kot. Ky shtet është plot me abuzues të postit që nuk i nget njeri, e as ka për t’i ngarë.

RASTI PANGO DHE REVOLUCIONI SEKSUAL
Rasti Pango është një intervistë për punë e bërë në dhomën e gjumit.

Ky rast flet për atë që ndodh në Shqipëri këto 20 vjet. Revolucioni seksual.
Revolucioni seksual i atyre burrave që e vetmja mënyrë që të mund të bënin seks ishte të martoheshin.
Tani janë në pushtet, në lloj-lloj zyrash e biznesesh. Tani, kanë mundësi të zenë dashnore.
Njerëz që nuk u realizuan kurrë seksualisht sa ishin pa post, tashmë burra të vjetër apo me kalamaj, abuzojnë me vartëset në të tëra format. Nganjëherë s’kanë as nevojë të abuzojnë. Vartëset e dinë përmendsh rolin e viktimës e presin të qeta radhën për ta luajtur.

Një fshatar i zgjuar në fshatin SH. të Elbasanit më rrëfeu se të tëra gratë e fshatit i kish “shtënë në dorë” kandidati për deputet. Edhe pse, secili shpresonte që “e tija” kish shpëtuar. Kandidati ishte më i pushtetshmi, e jo rastësisht edhe biznesmeni i fshatit.

Në dyqanin më të thjeshtë të rrobave, këpucëve a të byrekëve, pronari e quan të drejtën e vet “ti kapë” të tëra shitëset. Sepse, ai i mban me bukë.

Deputetë të pasur, të shëmtuar e totalisht josharmantë shtien në dorë gjimnaziste duke u premtuar bursa për jashtë shtetit.

Raste si këto ka plot. Janë aty. Pyetja juaj, pse Fiksi nuk i kap këta e nuk i nxjerr, është shumë legjitime.

SHTETI I PANGOVE
Lexova diku që ky është Shteti i Pangove. Nuk e mendoj ashtu. Edhe pse “Pangizmi” është një tendencë e zyrave të shtetit.
Ky, vazhdon të jetë një shtet bodigardësh.
Madje, duke parë inefiçencën, injorancën, arrogancën e abuzimin e zyrtarëve të të gjitha niveleve, me një Pango që është elokuent, simpatik e beqar duhet të jemi dhe të lumtur.