DVX

Botuar te Shekulli, dt 31 tetor 2010

Do kisha dashur shumë që sot t’ju kisha thënë se ç’mendoj për filmin “Shqiptari” që mori 2 çmime në Moskë; ose të shkruaja për indeksin e korrupsionit sipas Transparency International, qwë me pikë na rendit në Ballkan vetëm para Bosnjës e Kosovës, shtete që akoma nuk janë shtete; ose makar të flisja për paradën e pijanecëve apo psikopatëve te Zonë e Lirë e Çanit.
Por, jam i detyruar të shkruaj për Piramidën.

Vorbulla rreth Piramidës, ka nxjerrë në pah gjithçka që nuk shkon me këtë vend.


PIRAMIDAT

Nuk ka asgjë për të folur më për Piramidën, të gjitha janë thënë.

Blendi Kajsiu e quante vendimin për shembje “vendim piramidal”, për të kthyer një vend ku njerëzit kalojnë lirisht në një tjetër hapësirë të mbushur me bodigardë. Mero Baze, pyet, “si mund të luftosh simbolet e Enverit duke marrë vendime nga zyra e Enverit”.
Argumentet vazhdojnë me paratë e harxhuara, me luksin e panevojshëm, dhe përballen me një argument të vetëm ”simboli diktatorit”.

Janë thënë të gjitha. Dhe, asgjë nuk është thënë.
Sepse, askush nuk ka ndër mend të dëgjojë.

Unë, kam nevojë t’ju flas për Piramidën time.

PIRAMIDA IME

Një nga gjërat që më shqetëson shumë është zhdukja pa mëshirë, me vrull e mentalitet visigotësh, e çdo lloj kujtimi njerëzor në këtë qytet.
Vendi ku kam pirë kafen e parë, ku kam dhënë puthjen e parë, ku kam parë filmin e parë, nuk ekzistojnë më.
Memorja qytetare e këtij qyteti po zhduket me fadroma.

Gjëja që më dhemb, është, se ata që po marrin vendimin për ta prishur Piramidën, janë njerëz që kanë ardhur vonë në Tiranë. Janë nga ata që nuk kanë qenë kurrë fëmijë në këtë qytet. Që s’kanë rrëshqitur kurrë në faqet e Piramidës.

PIRAMIDA E TYRE

Më kujtohet kantoni i Zyrihut, ku qytetarët votonin edhe për të shitur 200m tokë publike në periferi. Është e drejta e tyre, që të vendosin se ç’do bëhet me pronën publike.

Ata që e morën vendimin e shembjes e kanë llogaritur që nuk kanë ndër mend të na pyesin.

Edhe sikur ne të dalim disa qindra në shesh, ata do na sjellin me autobusë 50mijë njerëz nga Bushati a Peqini, që do bërtasin “poshtë Piramida!”. Për të na mbushur mendjen, që populli nuk e do piramidën.
Edhe po të lidhemi me zinxhirë te Piramida, ca të tjerë do lidhen me zinxhirë mu aty, për të shembur Piramidën.
Edhe po të dalim nëpër debate televizive, do sjellin
zhurmuesët e ideve, që do përsërisin pa pushim një argument të vetëm, “simboli i diktatorit”.

Janë ato “pakicat e përgjumura” për të cilat shkrova në Tartën e kaluar.

Por dhe Maks Velos, arkitektit po i thonë: “po mbron simbolin e diktatorit”. Ish-sekretarët e Partisë që nuk janë as arkitektë, akuzojnë ish të burgosurin e ndërgjegjes se po mbronkërka arkitekturën e diktatorit.

Ajo që shoh të ndodhë prej vitesh. Maks Velo del për të mbrojtur arkitekturën publike, ha dru rregullisht çdo 3 muaj, dhe asgjë nuk ndodh.

Por, po t’u duhet, e di se ata mund të nxjerrin edhe 100 arkitektë, që të argumentojnë vendimin e politikës.
Dhe kur them Ata, nënkuptoj pushtetin. Sindroma nuk është e kësaj qeverie vetëm.
Dje, njëri donte të na zhdukte Teatrin. Sot, tjetri Piramidën.

Të gjitha këto që po shkruaj unë e të tjerët, janë pa rëndësi.
Sepse, askush nuk ka në plan të na pyesë. Për asgjë që ndodh në këtë vend. Dhe kjo, është drama jonë e madhe. Nuk është një ndërtesë! Është fakti, që na kanë shumëzuar me zero që në fillim.

Dikush, duke e ditur çfarë arme ka në dorë, gazetarë, deputetë e analistë që janë gati të mbrojnë çdo ideal
të Partisë, ne të tjerëve na kanë shumëzuar me zero.
Befas, dikush shtypi butonin.
Dhe ja ku janë.
Visigotët.
Për të djegur simbolet. Dhe mirë bëjnë.

SIMBOLI

Deri dje, asnjëri nga këta analistë-deputetë-artistë, nuk e ka pasur problem të ashtuquajturin simbol të diktaturës. Asnjëri. Nuk di të kem lexuar apo dëgjuar, njërin prej tyre që të ankohet, deri dje.
Befas, dikush shtypi butonin!
Dhe fap, u shfaq Dan Brown-imzi. Fanta-shkenca e propagandës mediatike. Dikush, arriti të ngrejë nga hiçi, argumentin “Piramida - simbol i Enverit”.

Për kë, na qenka shqetësues ky “simbol”? Brezat deri në 25 vjeç nuk e dinë as se kush është Enveri... jo më të shqetësohen për simbolin e tij, falë dhe sistemit të ndritur arsimor që kemi ndërtuar në këto 20 vjet.
Por, sistemi, me sustë, arrin të prodhojë “intelektualë” që u shqetësuan brenda ditës për këtë simbol.

Dhe përmendin Murin e Berlinit, që nuk është madje as vepër arkitekturore, po kalojnë në harresë që Pallatin e Çausheskut nuk e preku njeri!
Përndryshe, eja hedhim në erë Drilonin ku gjuante peshk Enveri. Pse të mos u ndërrojmë emrat dhe atyre që e kanë Enver?
Një qytet, sigurisht që është plot simbole të epokave të ndryshme. Eja ti djegim! Xhaminë – sepse është Simbol Otoman, Ministritë, simbol i Zogut – pallati i kulturës – simbol i epokës sovjetike.
Më kujtohet një Ministër Kulture, i cili vendosi të fshinte nga ekzistenca çmimet e përvitshme kulturore që kish promovuar Ministri paraardhës. Motivi: “Për çfarë do më mbajnë mend njerëzit mua?? Unë duhet të krijoj çmimet e MIA”.
Ky, është mentaliteti i shtetit dhe shoqërisë që vetë kemi ndërtuar.

Një mik arkitekt, po më thoshte që sindroma e diktatorëve, është “se mos harrohen”. Prandaj duan të lënë gjurmë në arkitekturë. Ju kujtohet Neroni?? Se ç’e kapi një bezdi nga pamja e Romës...

PIRAMIDA E MUMJEVE

Thjeshtësia e çështjes është se jemi të shumëzuar me zero.
Në këtë vend, mjafton një firmë për të fshirë gjithçka, pa na pyetur.

Një firmë, dhe fadroma niset po atë natë. Pa debat publik, pa konsultime specialistësh. E ç’duhen fundja?? Ata nxjerrin “specialistë” dhe “popull” sa të duan për të mbështetur firmën e tyre.
A nuk ishin “specialistët” ata që na shitën detin te grekët??

Kjo është liria jonë në prag të Pavarësisë.
Me një firmë, në këtë vend, groposet ose zhvarroset gjithçka.

100 vjetori i Pavarësisë do na gjejë me një Parlament të ri. Por, nuk do na gjejë të lirë. Të lirë për të menduar. Të lirë nga urrejtja. Të lirë nga zinxhirët e njëshit.

Ne festojmë një Pavarësi që nuk ekziston. Jo 100 vjetor, por 0 vjetor.

DVX

Më vjen keq që ju kam ngrënë kohë për një temë të konsumuar, dhe për më tepër kur s’ka asgjë për të thënë, sepse, askush nuk është në dëgjim.
Ne, jemi të shumëzuarit me zero.

Pallatet ku unë banoj janë ndërtuar në kohën e Italisë, dhe ata që kanë fluturuar me helikopter, më kanë thënë që nga sipër ai bllok pallatesh lexon emrin e Duçes. DVX.
Një ditë do shoh në lajme që me një vendim të marrë brenda natës kanë nisur fadromat të vijnë për ti shembur dhe ato, e për të ndërtuar monumentet e diktaturës së tyre, me mua brenda.
Dhe ndërsa fadromat bëjnë punën e tyre, do jem brenda duke parë në TV ata që flasin për simbolin DVX që duhet zhdukur, në emër të Dan Brown-izmit.
Dhe mirë na e bëjnë.