Korporata

botuar te gazeta Dita, e martë 22 prill 2013

HYSTERIA

Kam vetëm një pyetje. A thithin të bardhë gjykatësit? Ne jemi të mirë-informuar për politikanët, artistët, pasanikët. Dimë veset e njërit, dashnoret e tjetrit, deri edhe pasuritë e borxhet e tyre. Ne dimë kazinotë e preferuara, metrat katrorë, deri dhe batutat e tyre. Por, nuk dimë asgjë për gjykatësit. Asgjë. Nuk i njohim as për fytyrë, përveçse nëse përballemi me ta në gjyq. Ata jetojnë jashtë rrëmujës, jashtë vëmendjes së opinionit publik, si ata gjynafqarët që po hanë një copë përshesh me kos në cep. Përveçse nuk po hanë përshesh me kos. Hanë përshesh me gjak.

UPRAISING

Para ndonjë muaji, një grua, u afrua te Zyra e Këmbimit pranë gjykatës të kthente 1 milionë lek të vjetra në Euro. “Nuk na i do gjykatësja në lek”, tha me një psherëtimë. Korporata nuk ushqehet me qumësht, e as prodhon e qarkullon bylmet në treg. Ajo tregëton drejtësi. Paratë që qarkullojnë në të nuk janë të ardhura mollësh importi, as bileta koncerti. Janë para të lyera me gjak. Sepse edhe ata që duan të blejnë drejtësinë, shpesh nuk shesin bileta koncerti e as mollë.
Sigurisht, nuk dua t’i fus të gjithë në thes. Mund të ketë dhe gjykatës që nuk bëhen pis. Përjashtimi përforcon rregullin. Por korporata nuk të jep shumë mundësi zgjedhjeje.
Ne e dimë shumë mirë se ç’ndodh me sistemin tonë gjyqësor, që së fundmi po përkufizohet gjithnjë e më shumë me termin “korporatë”. Korporatat në vetvete janë një mekanizëm i pashpirt, dhe kur janë mafioze, janë maja e piramidës së krimit – janë shumë, të organizuar, kanë rrjet, janë të legalizuar, dhe janë shfrytëzues.
Avantazhi i Korporatës së Drejtësisë është i thjeshtë. Të pushtetshmit kanë nevojë për të. Nevojtarët i tremben. Media nuk merret me ta. Askush nuk i njeh. Ata, nuk e kanë përjetuar gjykimin moral të publikut. Akoma.

RESISTANCE

Çmontimi i Korporatës është i vështirë. Aq më tepër, kur qeveri dhe opozitë janë plot me ata që i kanë rrëshqitur më shumë se një herë gjykimit, apo drejtësisë. Por fillimi është i thjeshtë: Nxjerrja e portreteve të tyre ditë për ditë në faqen e parë të gazetave. It’s time the fat cats had a heart attack. Media shqiptare, është po ashtu një partner i korporatës. Sa prej frikës, sa prej interesave të pronarëve, sa prej burracakërisë së gazetarëve e kryeredaktorëve.
Lajmet e kanaleve të mëdha janë të mbushura me aktivitete partish, dhe nuk kanë guxim të nxjerrin fytyrat e bosëve të korporatës, orët e tyre të forinjta, shtëpitë e pasuritë e tyre. Nëse kjo do të ndodhte, nëse media do bënte detyrën e vet për të denoncuar korporatën mafioze të Drejtësisë, ata nuk do të mund të rezistonin gjatë. Nuk është kollaj t’i rezistosh fytyrës tënde në lajme. Edhe vrasësit e mbulojnë fytyrën me mëngë para kamerave që i presin te dera e gjykatës. Gjithçka ata kanë bërë e bëjnë duhet të bëhet publike e të përsëritet me zë të lartë. Ne duhet të dimë gjithçka. Edhe sa dashnore kanë, edhe nëse marrin kokainë, edhe nëse luajnë bixhoz. Denoncimi dhe gjykimi i tyre moral duhet të vazhdojë pa ndërprerë.
Dhe le të shohim si do e mbajnë korporatën në këmbë, kur që nga sekretaret e deri te rojet të pëshpërisin pas krahëve per portretet e tyre në lajmet e një nate më parë. Nëse media do ishte partneri i qytetarëve, gjithçka do ishte më e lehtë. Situata nuk do kishte mbërritur deri këtu. Por, le të fillojë me një gazetë, me një blog a dy.
Kjo është arsyeja pse unë vazhdoj të shkruaj në këtë gazetë, dhe pa u paguar. Është nga ato fare pak mediume që ndoshta nuk mundet t’i thotë të gjitha, por, të paktën thotë diçka. Dhe nuk ka shpërblim më të madh, se kur në kopertinën e numrit ku gjendet një shkrimi im, janë fytyrat e bosëve të korporatës.